مرجان در 27 خرداد 1399 در سن 72 سالگی بر اثر ایست قلبی در پی عمل جراحی درگذشت. او در قبرستان پاسیفیک ویوو مموریال پارک در نیوپورت بیچ، کالیفرنیا (واقع در ساحل ایالتی کورونا دل مار) به خاک سپرده شد. او آخرین سال های زندگی خود را در لس آنجلس گذراند.
خانم مریم رجوی ضمن تسلیت فقدان مرجانخ تاکید کرد: راه و رسم و یاد مرجان که به مقاومت در برابر فاشیسم دینی و راه آزادی پایبند ماند تا ابد زنده و جاودانه خواهد بود و سخنان او خطاب به زنان ایرانی خواهد بود. به خاطر سپرده شود از بین نمی رود که «عزیزان من، شهامت خود را ببندید و به عنوان پاسداران این کاروان تندرو، در پیشانی میدان نبرد باشید و به شجاعت و قدرت خود ایمان داشته باشید». زندگی «به آرمان آزادی متعهد ماند
درگذشت مرجان واکنشهای زیادی را در شبکههای اجتماعی به همراه داشت و بسیاری ترانههای معروف او را به اشتراک گذاشتند و رفتار جمهوری اسلامی با او و دیگر هنرمندان را ابراز تاسف کردند.
مرجان که شهرت و محبوبیت بیشتری پیدا کرد، پا به وادی آواز و موسیقی گذاشت. همسر دومش فریدون ژورک راه را برای ورود او به موسیقی باز کرد. ژورک که دستی در سینما و هنر داشت به استعداد مرجان در خوانندگی پی برد اما این بابک بیات بود که مرجان را به فکر جدی تری به خوانندگی انداخت.
اولین آهنگ مرجان توسط پرویز مغتن به نام دو دونه ساخته شد که برای اولین بار در یکی از برنامه های صبح جمعه رادیو با تنظیم واروژان پخش شد.
مرجان در آستانه انقلاب 1357 در کمتر از 30 سالگی در زندگی هنری خود مشهور و شناخته شده بود. پس از انقلاب برای اولین بار در سال 59 به دلیل اجرای ترانه دستگیر و زندانی شد. دستگیری بار دوم. در تیرماه 1361 و به جرم حمایت از سازمان مجاهدین خلق ایران بود و تا سال 1369 در زندان اوین زندانی بود و در نتیجه ایران را ترک کرد و در اواخر دهه هفتاد به آمریکا رفت.
مرجان پس از خروج از ایران از فعالان ضد حکومت ایران بود و با حمایت سازمان مجاهدین خلق ایران به فعالیت خود ادامه داد. او در مصاحبه ای در تاریخ 12 خرداد 1394 گفت: تصمیم گرفتم بجنگم چون حق داشتم در کشور خودم آزادانه زندگی کنم… می خواهم هنرم را وقف مقاومت برای آزادی میهن و مردم مظلوم و محروم ایران مرجان پس از اجرای آهنگ رشد ناگزیر در نشست کنگره ایرانیان در واشنگتن دی سی، ده ها آهنگ و اثر هنری دیگر را با همکاری هنرمندان مجاهدین خلق اجرا و منتشر کرد. سازمان. از جمله این آهنگ ها: آریش اینویت، قدقان، وقت براندازی، چه بگویم، بگو اوین، میهن پرست می کنیم، شهید شهر، پرچم، فریاد بی صدا، چشم به راه و بی دلیل و می توانم و باید. برخی از این آثار توسط محمد شمس، آهنگساز ایرانی ساخته شده است
مرجان در 27 خرداد 1399 در سن 72 سالگی بر اثر ایست قلبی در پی عمل جراحی درگذشت. او در قبرستان پاسیفیک ویوو مموریال پارک در نیوپورت بیچ، کالیفرنیا (واقع در ساحل ایالتی کورونا دل مار) به خاک سپرده شد او آخرین سال های زندگی خود را در لس آنجلس گذراند.
مریم رجوی ضمن تسلیت فقدان مرجان تاکید کرد: راه و رسم و یاد مرجان که به مقاومت در برابر فاشیسم دینی و راه آزادی پایبند ماند تا ابد زنده و جاودانه خواهد بود و سخنان او خطاب به زنان ایرانی خواهد بود. به خاطر سپرده شود از بین نمی رود که «عزیزان من، شهامت خود را ببندید و به عنوان پاسداران این کاروان تندرو، در پیشانی میدان نبرد باشید و به شجاعت و قدرت خود ایمان داشته باشید». زندگی «به آرمان آزادی متعهد ماند
درگذشت مرجان واکنشهای زیادی را در شبکههای اجتماعی به همراه داشت و بسیاری ترانههای معروف او را به اشتراک گذاشتند و رفتار جمهوری اسلامی با او و دیگر هنرمندان را ابراز تاسف کردند.